مقایسه اثرات همودینامیک میدازولام با تیوپنتال سدیم در القاء بیهوشی

سابقه و هدف: هرچند تیوپنتال سدیم (نسدونال) داروی نسبتا ایده آلی برای القا بیهوشی می باشد، ولی اکثرا در این موارد سبب تغییراتی از جمله افت فشار خون می گردد. هدف این مطالعه مقایسه اثرات همودینامیک تیوپنتال سدیم و میدازولام (از خانواده بنزودیازپین ها) می باشد، تا در صورت لزوم بتوان آن را جایگزین تیوپنتال سدیم نمود. مواد و روش ها: پنجاه بیمار در ASA.I (کلاس یک انجمن بیهوشی آمریکا) بطور تصادفی به دو گروه 25 نفری تقسیم گردیدند که در هر دو گروه، پیش مداوا (Premedication) با داروها و دوز یکسان برحسب وزن بیمار انجام شد، در گروه اول بیهوشی با 5-4 mg/kg تیوپنتال سدیم همراه با ساکسینیل کولین و در گروه دوم با 0.3-0.25 mg/kg میدازولام همراه با ساکسینیل کولین شروع شد و بعد از زمان لازم لوله گذاری داخل تراشه صورت گرفت. ضربان قلب و فشار خون در زمان های خاص در هر دو گروه ثبت گردید و داده ها با هم مقایسه شدند. یافته ها: در این مطالعه 20% از بیمارانی که تیوپنتال سدیم دریافت کرده اند، افزایش ضربان قلب بیشتر از 20 ضربه در دقیقه داشته که در گروه میدازولام 12% بود و این تغییرات معنی دار بوده است (P=000). افزایش فشار خون سیستولی بیشتر از 40mmHg از پایه بعد از لوله گذاری با تیوپنتال سدیم در 24% افراد (P=0.011) و دو دقیقه بعد از لوله گذاری در 20% افراد (P=0.048) معنی دار بوده که در گروه میدازولام چنین تغییراتی دیده نشد. داده ها نشان می دهند که تغییرات فشار خون و ضربان قلب در جهت افزایش یا کاهش با تیوپنتال سدیم بیشتر از میدازولام می باشد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این بررسی و مطالعات دیگر موید تغییرات بیشتر وضعیت همودینامیک میدازولام از تیوپنتال سدیم می باشد، لذا در بیمارانی که تغییرات همودینامیک بخصوص کاهش فشار خون در آنها خطرناک می باشد، مثل بیماران ایسکمیک قلبی (IHD) یا هیپوولمیک، اینداکشن تنها با میدالازوم یا ترکیب میدازولام و تیوپنتال سدیم (به علت شروع اثر سریع) به صورت Co-induction مفید است.